Dr. Natalia Pamuła (American Studies Center, University of Warsaw)
W trakcie prezentacji zaproponuję analizę wybranych wypowiedzi opiekunek oraz niepełnosprawnych aktywistek i aktywistów protestujących w latach 2014 i 2018 w Sejmie oraz podczas demonstracji solidarnościowych w Warszawie i innych miastach w Polsce. Analiza ta ukazuje, że znaczenia przydawane niepełnosprawności były zmienne, wywodzące się z różnych tradycji, a w konsekwencji nieraz ze sobą sprzeczne. Poza tym, w prezentacji nazywam owe wypowiedzi „spowiedziami” i stawiam dwa pytania: na ile protesty te można uznać za dyskursy kontrpubliczne (a na ile udało im się uczynić z kwestii opieki i jakości życia osób z niepełnosprawnościami sprawę, która została uznana za sprawę „większej wagi”) oraz czy protesty z lat 2014 i 2018, ale też te późniejsze – z roku 2020 i 2022 – przyczyniły się do wytworzenia czegoś, co wstępnie określam jako niepełnosprawnościową kulturę konfesyjną. Innymi słowy, celem prezentacji jest zastanowienie się, czym są wypowiedzi protestujących aktywistek? Jakiego rodzaju dyskurs(y) reprezentują, jaki jest ich status? Prezentacja ta nie jest gotowym podsumowaniem wniosków z badań, a raczej okazją do refleksji nad niedawnymi protestami.